Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΩΦΕΛΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Υπάρχει μια και μοναδική στιγμή στη ζωή του ανθρώπου που δεν φοβάται να ρισκάρει να ζήσει το πιο τρελό σενάριο που του ήρθε στο μυαλό. Είναι εκείνη η στιγμή που τον καλεί ο θάνατος. Αλλά τότε δεν έχει αξία. Αν ρωτήσεις λοιπόν τους ανθρώπους που είναι ετοιμοθάνατοι για ποιο πράγμα μετάνιωσαν που έκαναν στη ζωή τους, συνήθως θα σου μιλήσουν για όλα εκείνα που δεν έκαναν. Ακόμα κι όταν κάποιος επιμένει ότι δεν μετάνιωσε για τίποτα από όσα έκανε ή δεν έκανε, έπειτα διαπιστώνει ότι απλά έχασε το χρόνο του κοροϊδεύοντας τον εαυτό του για το ποια είναι η ζωή, λίγο πριν έρθει η ώρα να πεθάνει.

Ο εγωισμός του ανθρώπου συνήθως εξαγνίζεται εκείνη την ώρα του αποχωρισμού από τη ζωή και τους δικούς του. Σε όλη την υπόλοιπη ζωή του απλά του καταστρέφει τη ζωή χωρίς να το συνειδητοποιεί. Ίσως η μονή στιγμή που του περνάει από το μυαλό κάτι τέτοιο είναι εκείνη που ο εγωισμός του τον εγκαταλείπει. Αλλά είναι πλέον πολύ αργά. Όταν ο άνθρωπος έχει μάθει να ζει με το εγώ του και το βάζει πάνω από όλα του συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει και να τα ξεπεράσει.

Έχει πείσει τον εαυτό του ότι αυτός και οι ανάγκες του είναι πιο σημαντικές απ’οτιδήποτε πάνω στη γη.

Και συνήθως οι πληγωμένοι εγωισμοί προέρχονται από την οκνηρία των ανθρώπων να μην υποστηρίζουν τα θέλω τους σθεναρά. Αλλά είναι φτιαγμένο έτσι το είδος μας, το ίδιο το εγώ σου να σε πολεμάει και σε νικάει, να μην αναγνωρίζει το δικό του σφάλμα, να ρίχνει το φταίξιμο πάντα στους άλλους, που δεν πέτυχαν με την αξία τους όπως λεν, αλλά με χίλιους δυο άλλους ύπουλους τρόπους.

Κι αν με παράνομους τρόπους καταφέρνει κανείς το σκοπό του, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα λένε. Αλλά κι απ’ την άλλη πώς να αντέξει ο τεμπέλης πληγωμένος εγωισμός μια καθαρή ψυχή που τα καταφέρνει με όλα? Εκτός κι αν είναι ξεκάθαρη η επιλογή του να στέκει στο περιθώριο, αλλά κυρίως ειλικρινή. Κι αυτή η επιλογή όμως δεν πρέπει να κρατάει απωθημένα γιατί θα είναι μια άλλη διαδρομή που οδηγεί πάλι στο ίδιο σημείο.

Αυτή η επιτυχία αξίζει ωστόσο γι’ αυτούς που δεν χάνονται στο τέλος της διαδρομής, που αποχωρούν όρθιοι κι όσο είναι ακόμα ψηλά, χωρίς αμφιβολίες, γιατί ο κατήφορος, της συμπαράστασης την παρέα αποζητά όταν δεν έχει σθένος. Κι αυτούς που με δόξες και τιμές τους υποδέχονταν, ακόμα πιο απειλητικός, πιο σθεναρός ο κατήφορος γι’ αυτούς. Ο άνθρωπος λοιπόν μπορεί να κάνει τα όνειρα του και να πληρώνει το τίμημα. Και αντιστρόφως να μην τα κάνει και να πληρώνει το τίμημα. Όλα έχουν το τίμημα τους. Η διαδρομή όμως της ζωής είναι το ταξίδι που πρέπει να κάνεις για να εξελιχθείς ως ψυχή. Είτε με τον ένα η με τον άλλο τρόπο.

Ο σκοπός είναι να λάβεις τη γνώση.

Το αποτέλεσμα είναι η ολοκλήρωση του κύκλου μέχρι να πας στο φως. Όλοι οι άνθρωποι εξυπηρετούμε ένα σκοπό για την εξέλιξη της ψυχής μας, με κάθε γέννηση μας. Είτε είμαστε παιδιά της Αφρικής, είτε πολεμιστές, είτε πρωθυπουργοί. Αλλά και του συνόλου της ζωής, και της μεταθάνατον ζωής όπου βρίσκεται η γνώση.

Μια καλά κρυμμένη γνώση αλλά όχι απροσπέλαστη.

Δυστυχώς ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο από ανάγκες που έχουμε δημιουργήσει εμείς για τον εαυτό μας και είναι εντελώς ψεύτικες. Όλα μας σχεδόν τα προβλήματα προέρχονται από αυτές και αν, αν τον δεις απλά από απόσταση, σαν απλός παρατηρητής θα καταλάβεις ότι έχεις δημιουργήσει μια φυλακή μόνος σου που δεν σου αρέσει για να ζεις. Αυτή η κατάσταση δε σου αφήνει το περιθώριο να πλησιάσεις το μέσα σου και να έρθεις σε επαφή με το σύμπαν ώστε να ανακαλύψεις τι κρύβεται πίσω από αυτό. Και χάνεις άδικα τον χρόνο σου! Κι αν μιλήσουμε για δίκαιο και άδικο, θα πρέπει να σας αποκαλύψω τώρα ότι δεν υπάρχει αυτή η έννοια στο σύμπαν. Είναι δημιούργημα του ανθρώπου κι αυτό.

Σε ένα τέλειο σύμπαν δεν τίθεται θέμα δικαιοσύνης.

Και οι άνθρωποι έχουμε την ευκαιρία να ζούμε μέσα σε αυτό και αντί να ευγνωμονούμε για αυτό το μολύνουμε. Αυτό είναι το λάθος που έχει φέρει την ανθρωπότητα σε αυτό το σημείο. Η πλειοψηφία των ανθρώπων, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι έχουν το πάνω χέρι στη σχέση με το μυαλό τους, και το αφήνουν να πλάθει ιστορίες ώστε να τους δημιουργεί ψεύτικα συναισθήματα απογοήτευσης και πίκρας. Κι υστέρα γίνονται δέσμιοι αυτών και αντί να τα διαχειρίζονται τους σέρνουν αυτά άσκοπα και χάνουν τη ζωή τους.

Κι υστέρα ξανά έρχονται για να επαναλάβουν τα ιδιά λάθη έως όταν επιτέλους μάθουν ότι ο νομός είναι ένας. Ότι, ότι δεν γιατρεύεται επαναλαμβάνεται. Σε αυτό τον κόσμο το μόνο που πρέπει να κατανοήσει ο άνθρωπος είναι ένα πράγμα. Ο μόνος πραγματικός εχθρός της ανθρωπότητας είναι η βλακεία του ανθρώπου να εμπιστεύεται εκείνους που του λένε ότι είναι βλάκας .

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “Ο ΘΕΟΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ” ΤΗΣ Β.ΔΗΜΗΝΙΔΟΥ